حشره کش مصنوعی
استفاده طولانی مدت و استفاده گسترده از حشره کش های مصنوعی منجر به انباشته شدن بقایای آنها در غذا، شیر، آب و خاک شده و اثرات نامطلوبی برای سلامتی انسان و اکوسیستم ایجاد می کند. بنابراین، کاربرد حشره کش های طبیعی در بخش های کشاورزی و بهداشت عمومی به عنوان جایگزینی برای حشره کش های مصنوعی افزایش یافته است. سوال اینجاست که آیا همه حشره کش های طبیعی بی خطر هستند؟ بنابراین، بررسی ارائه شده در اینجا بر ایمنی حشره کش های طبیعی تمرکز دارد. حشره کش های طبیعی حاوی مواد شیمیایی، معدنی و بیولوژیکی هستند و برخی از محصولات به صورت تجاری در دسترس هستند، مانند پیرتروم، چریش، اسپینوساد، روتنون، آبامکتین، Bacillus thuringiensis (Bt)، سیر، دارچین، فلفل و فرآورده های اسانس. این می تواند سمیت کبدی، سمیت کلیوی، سمیت خونی، سمیت تولید مثلی، سمیت عصبی و استرس اکسیداتیو را القا کند. می تواند باعث جهش زایی، سمیت ژنتیکی و سرطان زایی در پستانداران شود. برخی از حشره کش های طبیعی و ترکیبات فعال اسانس ها در دسته های Ib (بسیار خطرناک) تا U (سمی بعید) طبقه بندی می شوند. بنابراین گزینش پذیری و ایمنی حشره کش های طبیعی مطلق نیست و برخی از ترکیبات طبیعی سمی بوده و اثرات نامطلوبی را برای حیوانات آزمایشگاهی ایجاد می کنند. در ضربه مغزی، تمام حشره کش های طبیعی بی خطر نیستند و اصطلاح طبیعی به معنای بی خطر بودن ترکیبات نیست. از این نظر، واژه طبیعی مترادف با «ارگانیک» نیست و محصولات حشره کش تماماً طبیعی در کشاورزان ارگانیک قابل قبول نیستند.
کلاس های آفت کش
بر اساس سازمان بهداشت جهانی [20]، آفت کش ها بر اساس خطر به پنج کلاس (Ia، Ib، II، III و U) بر اساس LD50 mg/kg حاد خوراکی یا پوستی طبقه بندی شدند. وزن بدن (b.wt.) برای موش (جدول 1). کلاس Ia به عنوان بسیار خطرناک طبقه بندی می شود که حاوی آفت کش هایی با LD50 خوراکی حاد کمتر از 5 میلی گرم بر کیلوگرم است. وزن بدن (< 5) و LD50 پوستی کمتر از 50 میلی گرم بر کیلوگرم. وزن بدن (<50). آفت کش ها در دسته های دیگر، Ib (بسیار خطرناک)، II (متوسط خطرناک)، و III (کمی خطرناک)، دارای سمیت خوراکی حاد 5-50، 50-2000 و بیش از 2000 میلی گرم بر کیلوگرم هستند. b.wt. و سمیت پوستی حاد 50-200، 200-2000 و بیش از 2000 میلی گرم بر کیلوگرم. به ترتیب b.wt. در مقابل، دسته U به عنوان آفت‌کش هایی طبقه بندی می شوند که بعید است خطر حاد داشته باشند و دارای سمیت حاد خوراکی یا پوستی 5000 میلی گرم بر کیلوگرم هستند. b.wt. یا بالاتر